Yeni trendimiz bu. Tesisatçı, berber, marangoz olun. Üniversite okumayın. Üniversite mezunları aç.

Mevcut durumu bireysel ölçekte değerlendirerek, kendini kurtarsın diye gençlere tavsiye verip, ahkam kesiyorlar.

Belki haklılar. "Gemisini kurtaran kaptan"lar ülkesi ne de olsa bizim ülkemiz.

Bir ülkenin, düşük katma değerli, ölçeklenebilirliği düşük ve iç pazara yönelik hizmet ekonomisiyle refahını artırabileceğini öngörüyorlar sanırım.

Hepimiz, güzel saç kesimlerine, bakımlı vücutlara ve sorunsuz tesisatlara sahip olursak zenginleşiriz. Zenginleşmesek bile hayat kalitemiz artar.

Doğru. Iphone'suz, chatgpt'siz, ozempic'siz, microsoft'suz, mercedes'siz, SAP'sız, instagram'sız ve hatta linkedin'siz bir hayat da kaliteli ve refah dolu olabilir. Çünkü birbirimize hizmet vererek kazandığımız paralarla bunlara ödediklerimizi karşılamak mümkün olmaz sanki.

Gelelim üniversiteli işsizliği ve düşük ücret meselesine. Bunun iki farklı sebebi olabilir.

1) Eğitim kalitesi düşük olduğundan, üniversitelerden mezun olanlar katma değerli üretim yapabilecek nitelikte değiller. O yüzden iş bulamıyorlar, iş kuramıyorlar veya düşük katma değerlerinden dolayı düşük ücret alıyorlar.

2) Ülkeyi yönetenler, mezunlar kalifiye olmasına rağmen, yüksek katma değerli üretim yapılabilecek ortamı (hukuk, adalet, altyapı, güven, özgürlük, fırsat eşitliği vb.) sağlayamadığından; mezunlar işsiz veya düşük ücretle çalışıyor ya da yurt dışına göç ediyor.

Bu ülkenin yer altı zenginliği sınırlı. En temel yer üstü zenginliği ise insanı. Hepsini tesisatçı, berber, güzellik uzmanı, marangoz yaparsak bu ülke kalkınır sanırım!