"Biz anamızdan babamızdan böyle gördük."

"Şimdiki çocuklar öyle mi."

"Annem bizi hava karardıktan sonra sokaktan zor toplardı."

"Anne terliği..."

Anne ve babalarımızın bizi yetiştirirken sergiledikleri ebeveynliği doğru kabul etme ve normalleştirme yanılgısı.

Literatürde böyle bir düşünsel yanılgı (bias) yok aslında. Ben uydurdum.

Bundan 7-8 sene önceydi. Oğlumu rica minnet şu unortodox anaokullarından birisine vermiştik.

Veli çemberleri yapıyorlardı belli aralıklarla. Deve yüküyle para verdiğimiz ve kayıt olmak için araya adam soktuğumuzdan; veliler, ağır abiler ve ablalardı doğal olarak. Haklarını yemiyim, eğitimli ve kültürlü insanlardı tamamı.

Bu çemberlerden birisinde biraz zayıf bir uzman çağırmışlardı. Veliler sorgulamaya başladı kısa bir süre sonra. Devreye anaokulunun sahibesi girdi.

Kendi çocukluğundan ve ebeveynlerinden referanslarla durumu kurtarmaya çalıştı.

Ben de fazla dayanamadım.

"Sizin anne babanızın veya bizlerin anne ve babalarımızın ebeveynliklerini referans alacak isek, uzmana ne gerek var ? Sizin övdüğünüz ve unortodox olduğunu iddia ettiğiniz anaokulunuzun metodolojisine ne gerek var ?" şeklinde müdahele ettim.

"Şu anki neslin anne babaları doğru ebeveynlik sergilediler ise; sokaktaki bilimum hasta ruhlu, görgüsüz, saygısız, problemli bireyin kendi suçu mu bu durumları ?"

"Farklı şekillerde yetiştirilmiş olsaydık; şu anki halimizden daha mutlu, daha huzurlu ve kendisiyle daha barışık bireyler olmayacağımızın garantisini verebilir misiniz ?"

Velhasıl-ı kelam, ebeveyn veya ebeveynlik yanılgısı diye spesifik bir yanılgı yok literatürde.

Status quo bias, confirmation bias ve authority bias gibi düşünsel yanılgıların birleşimi aslen.