“Bilginin Yarılanma Ömrü” bir alandaki mevcut bilginin yarısının değişeceği veya anlamsız hale geleceği zaman aralığını ifade eden bir kavram.

Samuel Arbesman’ın “The Half-Life of Facts” kitabı ile popüler olmuş, fizikteki “Yarı Ömür”den esinlenen bir tanımlama.

Verilen örnekler ve kanıtlar daha çok fikir veya teorilerin eskimesiyle ilgili olmasına rağmen, özünde sahip olduğumuz bilginin değişim hızına ve ivmesindeki artışa vurgu yapan bir kavram.

Rao V. Vemuri’nin bir makalesinde kullandığı görseli ana fikri verme amaçlı paylaştım.

Farklı alanlarda çok farklı yarılanma ömürlerinden bahsetmek mümkün ve yarılanma ömürleri her geçen gün daha da kısalıyor.

Bir tarafta bilgi sürekli ve hızlı bir şekilde değişirken, diğer tarafta bilgiye ulaşmak her gün daha kolay ve daha ucuz hale geliyor.

Bu çerçeveden bakıldığında, öğrencilerin kısa sürede geçerliliğini yitirecek bilgilerle yüklendiği üniversite eğitimi vakit ve kaynak israfı gibi duruyor.

İnsanları bilgiyle yüklemek yerine, bilgiyi kullanma becerilerini geliştirmeye odaklanmak gerekli belki de.

Veri, enformasyon ve bilgi kümeciklerini arasındaki ilişkileri tespit edebilme ve amaca uygun kullanma becerilerini geliştirmeye yönelik; eleştirel düşünme, yaratıcı düşünme, stratejik düşünme, analitik düşünme ve karar alma yetkinlikleri üzerine odaklanan yeni bir yüksek eğitim sistemi çözüm olabilir. Bu sistem öğrencilere bilgi yüklemez.

Üniversiteler öğrenci eğitme işinden müstesna bir şekilde, bilgi ve bilim üreten kurumlar olarak faaliyetlerini sürdürürler. Ürettikleri bilgi ve bilim çıktılarını, dijital olanakları kullanarak ihtiyaç duyanların kullanımına sunarlar.

Kurumlar ihtiyaç duydukları insan kaynağını, bilgiyle yüklenmemiş ancak akıl yürütme becerileri kazandırılmış bu yeni mezunlar arasından seçer. İş tanımı kendilerine verilen bu yeni elemanlar, kendilerine tanınan süre içerisinde, işleri için gerekli bilgilere ulaşarak, eğitimde edindikleri akıl yürütme becerileri ile işlerine yansıtırlar.

Bu yeni sistemde, bugün bir anlamda lisanslama/ehliyet sistemi olarak kullanılan üniversite mezuniyetinin (Avukatlık, Mimarlık, Mühendislik, Doktorluk vb.) yerini alacak yeni bir lisanslama mekanizmasına ihtiyaç doğacaktır. Merkezi lisanslama mekanizması, bugün üniversite kalite farklılıklarının ortaya koyduğu yeterlilik farklarını kaldırmak açısından da faydalı olacaktır.