Kıbrıslı bir heykeltıraş olan Pygmalion, çevresindeki kadınların nahoş davranışları sebebiyle kadınlara olan ilgisini kaybeder. İlginçtir; sonrasında yaptığı bir kadın heykeline aşık olur.

Arzularını kabul etmekten korkan ama aşkına engel olamayan Pygmalion, Afrodit’e adak adayıp, yaptığı heykel gibi bir eş dileğinde bulunur.

Afrodit, Pygmalion’un haline acıyarak heykele can verir. Galatae ile evlenirler, çocukları olur, mutlu yaşarlar vs…

Akademisyen Robert Rosenthal’ın çalışmaları ile şekillenen bir psikolojik fenomen, ‘Pygmalion Effect’.

Kısaca kişilerle ilgili yüksek beklentilerin kendisini gerçekleştirmesi olarak tanımlanabilir.

Aklınıza, çekim yasası, enerji, kozmik etki vb metafizik şeyler gelmesin hemen.

İnsan sarraflığı veya yeteneği gözünden tanımakla ilgili de değil aslen.

Liderler, eğiticiler ve seçicilerin karşı karşıya kaldığı bir yanılgıdır.

İlgili kişiye sergilediği davranışlar, bilinç altındaki yüksek beklenti sebebiyle, başarıyı tetikleyecek ve  özendirecek gizli mesajlar içermektedir.

Ayrıca, çoğunlukla farkında olmadan, beklenti içerisinde olunan kişiye diğerlerinden daha fazla yatırım yapılması (koçluk, mentorlük, birebir eğitim vb) söz konusudur.

Kendisinin önemsendiğini hisseden, özgüveni tetiklenen ve motive olan bireyin çabası artar. Netice ise performansa yansır.

Performanstaki artışı gören lider/eğitici beklentisinin doğruluğunu teyit eder. Beklentisini daha da artırır. Bu da davranışlarına yansır.

Rasyonel olan nedir peki ?

Rasyonel olan beklentilerde ve değerlendirmelerde objektif olabilmektir.

Mümkün mü ?

Belki ?

Bir de olayın olumsuz tarafı var, 'Golem Effect'.

Tam tersi şekilde, kişilerle ilgili düşük beklentinin kendisini gerçekleştirmesi olarak ifade edilebilir.

Herkesle ilgili yüksek beklenti içerisinde olarak, performanslarına katkıda bulunabilir miyiz ?

Keşke ?

En azından kişilerle ilgili kötü beklenti içerisinde olmamaya çalışmak önemli.